LondonTour 2014 - Pamętnik (w_częściach :P)

23rd  OCTOBER 2014

Pamiętnik z podróży
Londyn 2014

                                                       Dzień 1. „To był naprawdę gó*****y początek”
 

Część 1.
Zbiórka nr 1. 6.30 Obecnych jedna sztuka.
Zbiórka nr 2. 10.00 obecnych sztuk 41.
Ten dzień rozpoczął się dwoma poślizgami: Pierwszy poślizg czasowy zagwarantowany przez sprawdzanie autokaru przez policje. Drugi – poślizg uczestników na psiej kupie, która zapaskudziła specjalnie rozwinięty dla nas dywan w autokarze. Żebyście się nie martwili o nasze nosy informujemy, iż dywan został zwinięty a buty umyte w McDonaldsowej umywalce.
Teraz jedziemy. Nieco zawiłą trasą. Przez ronda, łąki i pola (pędzi fasola) i tak w kółko.
WSPH płacze, że zostawiła swoje dzieci kochane. (Już za wami tęsknię ale nie martwcie się zjem se chleba będzie mi lepiej).
Pani Nawrat też płacze za dziećmi (osobistymi i pożyczonymi z 2e, nawet za tymi niegrzecznymi). A poza tym pozdrawia klasę 3d.
Pani Janczewska otworzyła laptop i układa zastępstwa na kolejne dni, więc bądźcie czujni.
Wiadomość z ostatniej chwili: Ania B. ma sklejone włosy gumą do żucia. Jakoś słabo rodzice spakowali uczestników wycieczki bo nikt nie ma nożyczek.
Ps. Pozdrawiamy Panią Krysię (Panią dyrektor pozdrowimy później. Musi poczekać).
 

Część 2.
Teraz was zaskoczymy bo, co robimy? JEDZIEMY. Nawet sprawnie nam to idzie bo Niemcy, Holandia, Belgia i Francja już za nami. Jest godzina 5.14 czasu lokalnego a my jesteśmy już w Anglii. Do Londynu jeszcze troczę ale już wszystko jest odwrotnie, jedziemy lewą stroną, zamiast Opli jeżdżą Vauxhoule, w kranach dwa kurki (jeden na ciepłą, drugi na zimną wodę) i oczywiście wszystkie okna otwierają się na zewnątrz budynków.
Co było w między czasie?
Włosy Anny B. obcięte – jednak znalazły się nożyczki.
Filmy pooglądane (ten edukacyjny o Londynie był najbardziej interesujący ) Może będą z niego pytania do wycieczkowego konkursu – o nagrody nie będziemy się musiały martwić bo i tak nikt nie wygra.
Agata K. postanowiła, że nikt nie będzie spał bo ona będzie gadać jak najęta- po kilku no może kilkunastu próbach udało się ją i jej współtowarzyszy rozmów spacyfikować.
No i był paw. Po drodze mijaliśmy też sarny, dziki i króliki w związku z tym słówko do nauczenia na dziś to dziczyzna (in English obviously).
Kogo by tu pozdrowić?
Oczywiście klasy 1e i 2e, Panią Dyrektor oraz wszystkich rodziców. Buty mamy suche, nie jesteśmy głodni i oczywiście nie tęsknimy (jeszcze). Ale przypominamy wam, że na niedzielny obiadek będziemy z powrotem.
 

                                                Dzień 2 „Po 36 godzinach buty śmierdzą"

Jest 7.28. Jemy śniadanie i był też czas na toaletę poranną. Tylko WSPH się wykąpała. Reszta chodzi brudna.
Podjechaliśmy pod hotel, żeby go pooglądać i ruszyć w trasę częściowo metrową a częściowo pieszą. Obydwie były nadspodziewanie męczące. W metrze obijaliśmy się o innych ludzi (Jest ich naprawdę dużo. Zachodzi też pojeżenie, że to dlatego, że nie rozgryźliśmy jeszcze tych ich dziwnych kierunków).
Metrem dotarliśmy do Muzeum Historii Naturalnej gdzie powitał nas jakiś Rex (może to był Tyranozaurus Rex a może zwykły wypchany pies bo takie też były i inne stwory potwory, insekty, kokony, walenie, słonie, minerały, gigantyczna sekwoja i wszystko inne też tam było.
Potem było Muzeum Nauki, ze wspaniałymi wystawami o postępie medycyny, czy też bardziej interaktywnymi o fizyce, optyce, matematyce i wszystkich innych tych okropnościach.
Potem chcieliśmy poczuć powiew luksusu i udaliśmy się do sklepu Harrods – niestety selekcja była ostra i nie chcieli nas wpuścić. Po krótkich negocjacjach udało się i Pani Janczewska odmłodniała o 20 lat od próbki tamtejszego kremu. Pani Herman niestety przybyło 20 lat jak Bartek M. dotknął kryształowy pionek szachów z kompletu wartego jedyne 97 tysięcy funtów.
Obiad okazał być się ważnym wydarzeniem dla wygłodniałego towarzystwa. Był bardzo dobry. A po nim to już krótki, dla niektórych naprawdę krótki rzut okiem na Big Bena i do hotelu. Musimy się umyć bo jeszcze jeden taki intensywny dzień i sami ze sobą nie wytrzymamy.
Wszystko to działo się w pięknej londyńskiej aurze czyli w promieniach słonecznych – no chyba, że akuratnie padał deszcz.
Teraz idziemy spać. Cudownie.
Słówko na dziś to skarbiec.
 

                                             Dzień 3 „Dzień zagadkowych przesiadek”
 

Po pysznym śniadaniu (i to nie jest żart) nadszedł czas na jazdę metrem. Więcej niż jednym i nie zawsze w dobrym kierunku, na niektórych stacjach byliśmy nawet trzy razy (tak nam się spodobało). Potem pieszo wyruszyliśmy na południk zero, ale okazało się, że tak naprawdę jest on w złym miejscu więc zamiast tam zdjęć tam zrobiliśmy je płynąc TRAMWAJEM WODNYM i to prosto pod Tower Bridge. Wow. Zwiedziliśmy Tower of London, obejrzeliśmy klejnoty królewskie, wcale nie lepsze od korony WSPH ale jeszcze nam było mało atrakcji więc udaliśmy się do na mszę do katedry świętego Pawła i Hyde Parku, a stamtąd to już zaledwie kilka kroków i atrakcja dla zakupoholików PRIMARK. Nawet London Bridge nie zrobił na dzieciach takiego wrażenia. Ta malująca się radość i szczęście było bezcenne, warte każdej kwoty. Tylko chyba musimy na grupę kilka walizek dokupić. Zaledwie dziesięcioro uczestników nie uległo konsumpcjonizmowi na szeroką skalę i postanowili udać się na uroczy wieczorny spacer Londyńskimi ulicami i pubami.
Najnowsze wiadomości są następujące:
Oliwia J. ………, przy jej głowie zawsze jest Internet.
Po 12 godzinach spaceru niektórzy (dla ich dobra nie zdradzimy kto to) sądzą, że nie trzeba się kąpać, bo nie czuć smrodu (przynajmniej tak im się wydaje).
Oczywiście z całego serca pozdrawiamy klasę 1e i 2e.
 

                                                                                                                                                                    M&M&M